‘Circulair werken is nu echt een hot item’, meldt directeur-eigenaar Pieter Paree van installatiebedrijf Paree. Vanuit zakelijk oogpunt verstandig, want de hoge kosten voor het aanbieden van restafval maken het aantrekkelijk(er) om daarvan zo min mogelijk te hebben. Op zijn bedrijfslocatie in het Zeeuwse ’s Heerenhoek is een milieustraat ingericht die inmiddels flink is uitgebreid. ‘Er is een speciale houtcontainer, een bak voor kabels, we scheiden metalen en hout, er is een bak voor tl-buizen, een bak voor accu’s plus een voor apparaten met een snoer. Ook plastics houden we apart en er is een bak voor restafval.’
‘Die laatste categorie was jaren geleden de grootste, maar nu niet meer door onze strikte manier van scheiden. We werken met gespecialiseerde bedrijven die de ‘grondstoffen’ uit onze milieustraat ophalen en verder verwerken. Voor de metalen, waaronder koper uit de kabels, krijgen we een vergoeding, maar gebruikt hout bijvoorbeeld is een kostenpost. Gelukkig gaf een mederwerker - die actief is als vrijwilliger – mij de tip dat scholen en ook de sociale werkplaats dat hout goed kunnen gebruiken.’

‘Het vertrouwen in hergebruikte materialen moet groeien’

Mindset moet veranderen

Bij Unica is senior inkoper Jacqueline Nelissen continu op zoek naar wat er mogelijk is met circulariteit. ‘Is circulariteit materialen terughalen, zoals kabels, en dan het koper omsmelten en de kunststof kabelmantels tot granulaat vermalen? Of laten we ingenomen materialen en componenten reviseren door gespecialiseerde bedrijven zodat ze opnieuw gebruikt kunnen worden? Dat laatste is naar mijn mening nog altijd de beste vorm van circulariteit, omdat het uitgaat van – het aanpassen van – een nu geïnstalleerd systeem. Zo is bij een luchtbehandelingskast op het dak van een gebouw vaak winst te behalen door bijvoorbeeld betere ventilatoren te plaatsen of het aanbrengen van warmteterugwinning.’ Nelissen kijkt daarbij ook naar de rol van de producenten die nog steeds de voorkeur geven aan ‘maagdelijke grondstoffen’. ‘De mindset bij consumenten en bedrijven moet veranderen, want altijd voor ‘nieuw’ kiezen is een deel van het probleem. Producenten moeten anders naar de markt gaan kijken. Het huidige verdienmodel is wat dat betreft niet langer houdbaar. Nu al schieten grondstofprijzen door schaarste en onbalans tussen vraag en aanbod, alle kanten op. Hergebruik zal dus meer kansen moeten krijgen, gangbaarder worden en ook betaalbaarder. Initiatieven als materialenpaspoorten en urban mining gaan daarbij zeker helpen.’