Al lopend bedenk je dan wat jouw impact is of kan zijn om die klimaatverandering of verlies van biodiversiteit tegen te gaan. We kunnen wijzen naar de overheid of we kunnen aangeven dat ons landje het verschil niet maakt, mondiaal gezien. Allemaal begrijpelijk, maar uiteindelijk komt het er wel op neer dat eenieder naar vermogen kan en moet bijdragen aan de duurzaamheidsdoelstellingen. En met die ieder kan je dus denken aan een individu, een bedrijf, een stad, land of een continent. Met die gedachte ben ik blij dat we nu als Techniek Nederland ook actief duurzaamheid gaan meewegen in onze keuzes.

We zijn als branchevereniging vergelijkbaar met een mkb-bedrijf. We hebben circa 80 medewerkers met een omzet van ongeveer 15 miljoen. We kopen ict-middelen in, gebruiken energie in ons kantoor te Woerden, een aantal collega’s rijdt in leaseauto’s, we organiseren bijeenkomsten voor onszelf en voor de leden, we geven vakbladen uit, hebben stands op beurzen. Kortom, veel van wat wij doen heeft op één of andere manier impact op het milieu. Het was niet zo dat we nooit op duurzaamheid letten; zo is een groot deel van ons kantoormeubilair circulair, zijn onze telefoons ­refurbished en stimuleren we elektrische lease­auto’s. Maar echt bewust gestuurd op duurzaamheid werd er ook niet. We kijken bij al onze inkoop en wat we organiseren natuurlijk goed naar de prijs en kwaliteit. Het is tenslotte toch de contributie van de leden die we verantwoord moeten besteden. Nieuw is dat we hierin nu ook bewust duurzaamheid in onze afwegingen meenemen. Een niet meer dan logische stap. We vertegenwoordigen een branche die haar geld grotendeels verdient met het verduurzamen van Nederland. En de grondstoffentransitie is juist ook voor onze branche onontbeerlijk. Dan kan en moet je toch ook van de branchevereniging verwachten dat wij hier een bijdrage aan leveren?

Wij zullen als Techniek Nederland alleen niet de klimaatverandering tegengaan. En nee, de biodiversiteit zal niet opeens weer toenemen omdat onze volgende stand op de VSK volledig biologisch afbreekbaar is. Maar we dragen hier wel binnen onze invloed en reikwijdte een steentje aan bij.
Het is wellicht net als het hiken in Zwitserland: je doet het stapje voor stapje. En kom je een papiertje tegen? Dan ruim je dat gewoon op. Omdat het binnen je mogelijkheden ligt. Ingewikkelder kan ik het niet maken.