De energieflexibiliteit van een gebouw is de mate waarin de energiebehoefte en de energieproductie van een gebouw kunnen reageren op externe prikkels. Een (prijs)prikkel moet ervoor zorgen dat gebouwen extra vermogen vragen als er bijvoorbeeld een te groot aanbod van duurzame energie is of juist de vraag verminderen als er te weinig aanbod is. Het rapport KT-42 van TVVL geeft inzicht in hoe gebouwen kunnen bijdragen aan het verduurzamen van de energievoorziening door het flexibiliseren van de energiebehoefte.

Aanbod duurzame energie niet stuurbaar

In de traditionele energievoorziening volgt de energieproductie de energiebehoefte. Oftewel: u vraagt, wij draaien. Bij duurzame wind- en zonne-energie is het aanbod niet stuurbaar. Om zo veel mogelijk gebruik te maken van de duurzame energie op momenten dat die wordt aangeboden, is het daarom zinvol de energiebehoefte van gebouwen af te stemmen op het aanbod.

Thermische buffer

Energieflexibiliteit wordt in zijn algemeenheid gerealiseerd door een vorm van energieopslag. Dit kan een batterij zijn, maar ook een voorraadvat met warmwater. Het rapport beschrijft dat de massa van het gebouw zelf een thermische buffer is die gebruikt kan worden om energieflexibiliteit te realiseren. Daarnaast kan door het clusteren van vele gebouwen in combinatie met min of meer flexibel te schakelen apparatuur energieflexibiliteit opleveren.

Samenwerking met andere expertgoep

Het rapport van de TVVL Expertgroep Klimaattechniek kwam tot stand met medewerking van de expertgroepen Gebouwbeheer en – automatisering en Elektrotechniek. De leden van de Expertgroepen hebben ook gekeken naar complexe factoren zoals energieflexibiliteit in samenhang met de andere gebouwsystemen en innovaties op het gebied van voorspellende regelingen.