In het Klimaatakkoord is afgesproken dat alle woningen in 2050 aardgasvrij moeten zijn. Voor woningcorporaties, die een groot deel van de woningvoorraad beheren, is aansluiting op een warmtenet vaak de meest efficiënte route. Toch moeten zij instemming krijgen van huurders, die juist terughoudend zijn zolang de betaalbaarheid op de lange termijn onduidelijk blijft. Dit remt de warmtetransitie en daarmee ook de vraag naar nieuwe installaties en aanpassingen.

Wat installateurs moeten weten

Voor installateurs biedt de aanleg van warmtenetten kansen, maar de onzekerheid rondom tarieven zal het tempo van de uitrol beïnvloeden. Waar corporaties terughoudend zijn, worden ook geplande aansluitingen en uitbreidingen van warmtenetten uitgesteld. Installateurs moeten daarom rekening houden met wisselende opdrachten en meer nadruk op advies en communicatie naar bewoners.

Wet collectieve warmte

Daarnaast is het van belang dat installateurs goed op de hoogte blijven van de regelgeving rond de Wet collectieve warmte (WCW). Deze wet, waar de Eerste Kamer binnenkort over besluit, verandert de manier waarop warmtetarieven worden vastgesteld. Het loslaten van het huidige ‘niet-meer-dan-anders’-principe kan leiden tot nieuwe prijsmechanismen, die invloed hebben op de bereidheid van huurders en corporaties om te investeren.

Nieuwe tariefstructuur

De ACM stelt nu nog jaarlijks maximumtarieven vast op basis van de gasprijs, maar onder de WCW zullen tarieven worden gebaseerd op de efficiënte kosten van warmteleveranciers. Dat biedt geen garantie dat warmte altijd goedkoper is dan gas. Voor installateurs betekent dit dat zij in hun advisering niet alleen technische, maar ook economische aspecten moeten meenemen.

Lees ook:

• Berenschot: Warmtenetten 30 procent goedkoper dan individuele warmtepompen
• 500.000 aansluitingen op warmtenet in 2030